Ik begon vol hoge verwachtingen te lezen in een afgedane zaak maar na een 150tal bladzijden was het dat ook voor mij. Of eerder een voldongen feit – dit – nochtans dunne boekje – ga ik niet uitlezen. Het is niet van mijn gewoonte en een goede lezer moet doorzetten. Ik weet het. Maar het leven is kort en de boekenplank goed gevuld.
Het boek schoot nochtans vlotjes uit de startblokken. Ourednik voerde een ludiek 
hoofdpersonnage op dat er plezier in schepte om quotes te verzinnen en daarna te refereren aan een fictief bijbelvers. Bijvoorbeeld; “Het leven is kort en de boekenplank goed gevuld” – Leviticus 7 vers 3. Dat geeft dan extra gewicht aan je uitspraak en mensen bewonderen je voor je eruditie. Leuk gevonden!
Daarna begon een afgedane zaak te verzanden in wat ik voor het gemak ‘moeilijkdoenerij’ zou noemen. Er werden ingewikkelde constructies bedacht voor eenvoudige gesprekken en er werd nogal veel gediscussieerd over de ware volksaard van de Tsjechen. Twee zaken die mij maar matig konden boeien. Ging het maar over Peter Sagan, maar dat is dan weer een Slovaak…
Enfin ik blies de aftocht en tot mijn afgrijzen ontdekte ik nog een epiloog aan – uiteraard – het einde van het boek waarbij nog eens omstandig de genialiteit van dit boek uitgelegd werd. Metafysisch schaakspel, de betekenis der betekenissen, enzovoort enzoverder. Het boek zat verdorie vol twisten en vondsten! Kijk eens aan – zucht. Doet me steeds weer denken aan een abstract kunstwerk waarbij een lijvig kunsthistorisch essay hangt. Een meesterwerk behoeft toch geen uitleg? Geef mij maar Kafka zonder humor en vooral zonder nawoord.
O ja – nog een advies aan de uitgever – vermijd Hollandse woorden als ‘bejaardensoos’ en doe iets aan die afgrijselijke typografie van zowel kaft als binnendruk. Als vorm en inhoud samengaan dan mag dit boek wel wat rebelser in de markt gezet worden. Allememachies!
Het Boekenpeleton 